De hel die verhuizing heet (Deel III)

Uitpakken maar! Op z'n Indonesisch…

 

Vanwege praktische redenen hadden we een "tukang" ingehuurd, een soort "mannetje van alles" die, voor bijna niets, ons hielp met verhuizen. Maar misschien is "helpen" niet helemaal het juiste woord. Hij had in ieder geval goede bedoelingen…

 

Ik hield mijn hart vast toen ik zag hoe onze tukang de gloeilamp in ons plafond verving. Hij pakte een tafel (zo'n ronde tafel die steunt op één poot in het midden), zette een stoel daar bovenop en ging op de leuningen van de stoel staan! Omdat hij al bijna klaar was toen ik het zag gebeuren kon ik er niks meer van zeggen. Ik hoorde het hout kraken, maar uiteindelijk is de tafel nog net heel gebleven.

 

Even later ontdekte ik dat het toilet weer niet doorspoelde. "Weer", omdat de tukang die al twee keer had "gemaakt"! Meer frustratie… Ook bleek dat er spullen uit het oude huis waren meegenomen die helemaal niet meegenomen hadden moeten worden. Inclusief toilet-onderdelen… …die de tukang blijkbaar wilde gebruiken in ons nieuwe toilet (?!). Het duurde nog twee dagen voordat ons toilet eindelijk werkte zoals het hoort.

 

De tukang was in veel dingen niet zo handig. Toen hij het gasfornuis wilde meenemen, draaide hij die om, waardoor alle metalen elementen op de grond vielen. Er was een meubel die hij scheef ophing. Dezelfde fout maakte hij met een klerenhanger. Hij had drie grote en lelijke gaten in de muur nodig voordat een belangrijke foto opgehangen kon worden. Onze spullen werden simpelweg op een heel onlogische manier in de verhuiswagen meegenomen en hij plaatste het kraantje voor onze wasmachine op een net iets te grote afstand, waardoor er verlengd moest worden met het slang.

 

Dit zijn allemaal van die kleine dingen die mij totaal perplex achterlieten. Het is werkelijk niet te beschrijven. Als je er bij stilstaat, dan denk je bij jezelf "hoe kan iemand zo dom zijn, JUIST iemand die er verstand van zou moeten hebben?" Maar goed, achteraf bekeken is het eigenlijk best wel grappig en door alle frustraties heen zie ik dat mijn karakter nog flink wat bijschaven kan gebruiken.

 

Maar wacht even, na deze blog komt er nog meer!…

De hel die verhuizing heet (DEEL II)

Inpakken en wegwezen! De voorbereidingen op de verhuizing gingen zoals we dat hier in Nederland ook gewend zijn. Alleen wat rommeliger en chaotischer. Hier volgen een paar voorbeelden van wat ik daarmee bedoel.

 

O had een tijdje een 'pembantu' ingehuurd, een soort kamermeisje voor het complete huis. Kijk alsjeblieft niet raar op, want dat is hier in Indonesië heel gewoon (en bovendien spotgoedkoop). Toen ik door alle spullen heen ging, ontdekte ik dat er totaal niet was afgestoft. Nu ben ik niet een superhygiënisch persoon, mensen die mij kennen weten dat. Maar als ik had geweten wat voor vuil er ontstaat als je er werkelijk helemaal niets aan doet, dan had ik het werk van de pembantu overgenomen! Toen ik met het huis aan de slag ging ontdekte ik opeens dat de grijze foto's in de vensters kleur hadden! Er lag een dikke laag stof overheen. Hier en daar kwam ik kakkerlakkarkassen tegen en er rende een dofbruine rat het huis uit. Keukengerei, vooral plastic bakjes en items die in een donker hoekje lagen, voelden vet en plakkerig aan. Verder kwam ik nog wat dingen tegen die ik niet wil noemen, omdat ik O's reputatie niet wil schaden. ;-)

 

Twintig procent van alle spullen waren van vrienden of familie. Vijftig procent van alle bakjes en emmertjes waren deksel-loos. Vijftien procent van de plantaardige olie was uitgelekt in de keuken. Zestig procent van alle boeken (die van mij niet meegerekend) waren verkleurd of aangetast door water.

 

We hadden 10 grote dozen gekocht en een tweedehands toilet. Achteraf bleken die dozen niet genoeg te zijn en werden er allerlei soorten tasjes en emmers bijgehaald om toch al onze spullen mee te kunnen nemen. Dat gebeurde allemaal in grote haast, omdat we vanwege bepaalde redenen eerder moesten verhuizen dan eigenlijk de bedoeling was. Later vertel ik nog wel wat er met dat toilet is gebeurd…

 

Je kunt je wel voorstellen dat ik de verhuizing niet bepaald als prettig heb ervaren. Wat ik hier nu heb beschreven is alleen nog maar het begin. Er komt nog meer…

De hel die verhuizing heet (DEEL I)

(Neem de titel niet al te serieus. )

 

Het kan niet anders, of jullie hebben wel gehoord dat we een nieuw huis nodig hebben. Maak dat "hadden". Want we hebben al een huis gevonden!

 

Hoe vind je in huis in Bali?

 

Als je in Bali op zoek bent naar een huis, huur, redelijk geprijsd in verhouding tot je inkomen, dan zoek je niet in kranten of op internet. Daar kun je de duurste huizen vinden. Daar waren wij niet naar op zoek.

 

Dus ga je zoeken, letterlijk… We reden rond met de auto, door allerlei soorten buurten en omgevingen. Hier en daar stond een telefoonnummer op een papiertje geschreven, die bijvoorbeeld op het hek was geplakt, of op de voordeur. Op die manier wisten we of het betreffende huis te koop of te huur was.

 

Hier en daar zijn we naar binnen geweest en wat je daar aantreft is niet te beschrijven. Spinnenwebben, keukens in de tuin, gebroken grondregels, houten palen die uit  het plafond steken, rattenkarkassen, zwartgeblakerde muren, spleten in muren waar al mos doorheen groeit, een in bloed getekende pentagram op de grond…

 

Nou ja, dat laatste zijn we dan niet tegengekomen, en al die andere dingen waren niet allemaal tegelijkertijd aanwezig in een en hetzelfde huis. ;-)

 

Precies op tijd, namelijk twee weken voor de deadline van ons verblijf in ons vorige huis, kwamen we een woning tegen met redelijke hygiëne, een frisse uitstraling en een klein groen tuintje aan de voorkant. Dat was 'em! O en ik zijn er allebei blij mee. En voor alle duidelijkheid: we zijn al verhuisd.

 

Meer over de verhuizing komt later. Ik garandeer, dat worden leuke blogjes om te lezen!

 

IEDEREEN DIE ERVOOR GEBEDEN HEEFT EN DIE MEELEEFT, BEDANKT. WE HEBBEN ALTIJD DIE STEUN NODIG. DANK DANK DANK.