JANUARI

25 januari – In de afgelopen maand ben ik meer toegekomen aan het "gewone" leven.

 

Ik heb meegekregen dat er een dreigende dijkdoorbraak was in de provincie Groningen. Hier in Bali bestaat geen winter zoals wij dat kennen. We hebben hier een droog en een nat seizoen. Wanneer het winter is in Nederland is hier het natte seizoen. Afgelopen maand heeft het dan ook veel geregend. Denk daarbij aan hevige stortbuien waarvan het water gelijk weer verdampt als er momenten zijn dat het droog is. En als het droog is, dan is het ook goed heet! Hier en daar in Denpasar, de hoofdstad van Bali, zijn er overstromingen. Dat is normaal in deze tijd van het jaar, de mensen zijn er wel een beetje gewend aan. Gelukkig wonen wij in een buurt dat op een heuvel gebouwd is, daarom hebben wij er geen last van.

 

Met ons gaat het goed. Ody werkt nu en ik zit helaas nog veel thuis. Maar dat is even niet anders. Ik ben druk op zoek naar werk en probeer te netwerken. Gelukkig heeft Ody een aantal zeer nuttige contacten. Maar dat zit nog allemaal in het proces… Ik heb al wel twee interviews gehad voor een mogelijke baan. Voor één ben ik afgewezen, bid alsjeblieft voor de tweede! Misschien kan ik counselor worden op een internationale school. Dat is dus nog even afwachten.

 

Tussen ons gaat het ook goed. Zoals met elk huwelijk hebben we zo onze conflicten, maar ik ervaar tegelijkertijd dat dat steeds meer zijn vruchten afwerpt. Ik zie nu dat God het huwelijk o.a. gebruikt om je karakter bij te schaven in die aspecten die de wereld nooit van je ziet. Fantastisch! :D En tegelijkertijd ook bijzonder, omdat Ody en ik echt een totaal verschillend karakter hebben.

 

De cultuurverschillen beginnen nu wel een beetje te wennen. Ik voel me nog steeds in veel opzichten een vreemde, maar de heftigheid waarmee dat eerst op me afkwam is er nu wel vanaf. Misschien komt dat wel omdat de Heer me in het begin een soort "spoedcursus" heeft gegeven (ik heb hier rouwen en trouwen meegemaakt, ruzie en feest, ben omgegaan met familie en vrienden en collega's en leer nog steeds). Ik kan nu simpele gesprekjes voeren in het Indonesisch, maar ik merk nog steeds de beperkingen. Als ik hier echt diepere vriendschappen wil opbouwen heb ik meer taalvaardigheid nodig.

 

Ik ben goed gezond, ga regelmatig naar de sportschool (bij gebrek aan een zwembad in de buurt!) en heb altijd goed te eten. Met mijn relatie met de Heer gaat het ook goed, ik heb genoeg tijd met Hem.

 

Wat gaat er niet goed? Ja, op dit moment ben ik blij! Ik zit lekker in mijn vel. Maar hier zijn nog wel grote gebedspunten: mijn verblijfsvergunning in Indonesië, wat meer kost dan wij kunnen betalen; mijn toekomstige baan; bepaalde andere onmogelijke maar toch noodzakelijke betalingen. Bid ook voor Ody, vooral voor kracht wanneer ik nog even terug moet naar Nederland.

 

Ik ga terug naar Nederland op 26 maart en ben daar vanaf de 27e. Ik schat in dat ik ongeveer twee maanden blijf om allerlei papierwerk af te ronden en daarna voorgoed naar Indonesië vertrek. (Dat laatste houdt niet in dat ik daarna per definitie nooit meer terug ga naar Nederland.)

Feestdagen in Jakarta (2)

Jakarta is een ontzagwekkend grote stad, omgeven door nog meer stedelijk gebied. Je zou het kunnen vergelijken met de randstad. Dat realiseerde ik me des te meer toen ik uit het raam keek vanaf de negende verdieping van het hotelgebouw waar wij twee nachten verbleven. Wie had ooit gedacht dat ik ooit in mijn leven daar samen met mijn Indonesische vrouw de skyline van één van 's werelds grootste steden zou bewonderen? Erg indrukwekkend, je vind er een foto van op de pagina 'Kerst & jaarwisseling Jakarta'.

 

Naast onze heerlijk relaxte tijd in het hotel, ben ik ook naar de 'Monas' (Nationaal Monument) geweest en heeft de familie me meegenomen naar het Nationaal culturele park. Dat waren leuke dagjes uit.

 

De ware hoogtepunten van de feestdagen waren voor mij echter bepaalde momenten met God. Ik heb een paar dagen gevast (niet volledig, van 19u tot 11u de volgende dag). In die periode heeft God veel tot mij gesproken. Op een bepaald moment had ik een goed gesprek met mijn schoonmoeder. Zij legde een simpel idee neer; de belangrijkste aspecten van een huwelijk zijn de tafel en het bed. De tafel staat voor economische kant van het huwelijk, het bed staat voor de intimiteit. Diezelfde avond gingen we naar een kerkdienst waar de spreker bijna letterlijk datgene herhaalde wat diezelfde middag gezegd was: God knows your worries, from table to bed. Zo'n mooi woord van God!

 

Op een andere avond had ik erg goeie stille tijd, samen met een (aangetrouwde) broer. Ik deelde met hem, met mijn beperkte kennis van de Indonesische taal, dat ik die dag erg was aangesproken door psalm 108. Vlak voordat ik dit deelde, hadden we samen een goede tijd van zingen en aanbidding gehad. We hadden ook allebei in onze eigen taal God aanbeden en gezongen. Toen ik dit deelde over psalm 108, vertelde hij dat hij net die psalm in zijn eigen taal had gezongen!

 

Verder heb ik ook heerlijke aanbidding-tijd in de kerk gehad. Ik kan niet beschrijven hoe de Geest daar de atmosfeer bepaald! Boven alles heb ik meer zekerheid dan ooit dat ik in Gods plan wandel. :)

Feestdagen in Jakarta (1)

De afgelopen twee en een halve week in Jakarta zaten weer bomvol met indrukken.

 

De eerste paar dagen waren vrij rustig. Terwijl O met haar zussen in Ambon en Makariki verbleef, bleef ik achter in het huis van haar zus. Daar bleef ik samen met mijn schoonmoeder en nichtje. Nadat O terugkeerde in Jakarta verbleven we twee dagen en nachten in een hotel in het centrum van de stad. Daarna braken de feestdagen aan en hebben we vooral tijd met familie doorgebracht.

 

In onze relatie gaat het goed. Er komen nu wel wat huwelijksperikelen naar boven en veel daarvan wordt veroorzaakt of versterkt door de culturele verschillen. Het is soms erg lastig wanneer we tegen problemen aanlopen die we niet kunnen definieren. Alles is anders, nieuw en soms onbegrijpelijk. Maar aan de andere kant weten we dat het deel is van het proces en natuurlijk kunnen we vaak ook erg genieten van elkaar.

 

De verbleven dus twee en een halve week in het huis van haar zus en broer (lees: man van haar zus). In de tijd dat wij daar waren, overnachtten daar ook haar moeder en haar andere zus en broer (lees: man van haar andere zus), en een andere nicht. Dat was dus een erg collectief gebeuren! Al die familieleden hebben mij behoorlijk geholpen en, ik mag wel zeggen, gediend. Er werd mij uitgelegd dat elke generatie de hogere generatie dient. Dat wil dus zeggen, dat de jongeren de ouderen dienen. In mijn geval is het zo dat ik getrouwd ben met de oudste zus van de familie en daarom hoefde ik niemand te dienen, maar werd ik bediend. Een ander cultureel aspect; mensen houden hier erg van beleefdheid en groeten en glimlachen en vooral nooit boos zijn. Soms werd ik daar een beetje gek van. En er waren nog wel meer culturele verschillen die behoorlijk wat irritatie bij mij opriepen. Af en toe voelde ik me door helemaal niemand begrepen. Tegelijkertijd ervoer ik ook dat iedereen erg van mij houdt en zijn uiterste best deed om mij op mijn gemak te laten voelen. Dat voelde dus ook wel weer dubbel.

 

Wat ook dubbel voelde, waren de verschillen in status. Hier in Indonesië schijnt iedereen er vrede mee te hebben dat mensen met meer geld automatisch meer respect genieten. Mensen die de jongste zijn in de familie, of die gewoon arm zijn, worden niet alleen ongelijkwaardig behandeld door anderen, maar gedragen zich er zelf ook zo naar (ze begroeten je met een lichte buiging en zeggen altijd sorry als ze iets moeten doen terwijl je dicht in de buurt staat). Iedereen hier is dit gewend, ook christenen. Mijn Nederlandse hart wordt hier onrustig van.

 

Deze blog zit weer vol met kritische noten, sorry voor de wat sombere toon. Voor degenen waarvan ik weet dat ze zich snel zorgen maken: maak je geen zorgen. De volgende blog zal de mooie dingen beschrijven die ik de afgelopen weken ook heb mogen meemaken.

Kerst & jaarwisseling in Jakarta

Zoals jullie wel gemerkt hebben, heb ik in Jakarta helemaal niks geblogd! Ik heb daar een goeie tijd gehad en ben nu terug in Bali. Later zal ik daar wat uitgebreider over schrijven, maar nu kun je op deze pagina al een paar indrukken meekrijgen van hoe ik de feestdagen heb beleefd.