28 november - Afgelopen vrijdag heb ik mijn broer afgezet bij het vliegveld. Vandaag gaan mijn ouders terug naar Nederland. Het was een erg goede tijd samen met hen. We zijn door elkaar en door onze belevenissen nogmaals bevestigd dat de weg die ik ga echt van God is. Het is heel bijzonder om te merken dat de Heer ons op die manier één maakt. Het is alsof Hij ons in deze tijd nog een keer samen heeft gebracht, om ons vervolgens uit te sturen op ver uit elkaar gelegen paden. Er gaan nieuwe dingen gebeuren voor ons allemaal en in dit alles ervaar ik dat we steeds meer onze eigen plek vinden.
Af en toe denk ik na over hoe het zou zijn om nu in Nederland te zijn. Maar als ik me dat inbeeld, dan weet ik altijd gelijk weer dat ik in dat geval niet op mijn plaats zou zijn. Ik ben op mijn plaats nu, hier.
Er zijn momenten geweest waarop ik me totaal onbegrepen voelde. Gisteren zijn we naar de kerk geweest (levendige gemeenschap en heerlijke aanbidding, sterke aanwezigheid van de heilige Geest ondanks dat alles in het Indonesisch is) en ging de preek daarover. Soms weet alleen God wat er in je omgaat. Erg bemoedigend, God is goed. Door dit soort dingen heen word ik continu bewust gemaakt van het feit dat het niet alleen maar gaat om mij en O, maar dat ik leef voor een veel groter plan.
Misschien willen jullie bidden voor mijn moeder, voor wie het moeilijk is om mij los te laten.