Het echte leven begint

25 november – In de afgelopen twee dagen heb ik iets mogen proeven van het "gewone" leven in Indonesië. Nu gaat het echte leven beginnen!

 

Deze dagen is het nog een beetje druk in O's (of moet ik zeggen "ons"?) huis. Er zijn wat vrienden blijven logeren, die ons hebben meegeholpen met het organiseren van de trouwerij. Ook haar moeder blijft een aantal dagen hier overnachten. Voor een typisch individualistische Nederlander als ik voelt dit natuurlijk ontzettend onwennig! Maar ik heb wel samen met O afgesproken dat haar directe familie altijd welkom is.

 

Dit alles moet je een beetje kunnen plaatsen in een collectieve cultuur: in Indonesië krijgen oudere mensen geen pensioen en verblijven ze niet in bejaardentehuizen. Ze worden opgevangen door de familie. O's moeder bijvoorbeeld, woont voor een periode bij de ene dochter en dan bij de andere.

 

Nogmaals: erg onwennig! Ik worstel erg om mijn plek te ontdekken in deze levensomstandigheden. Gelukkig merk ik dat ik groei en de cultuur beter beginnen te begrijpen. Maar dat gaat wel met pieken en dalen. Waarschijnlijk zal ik in de komende weken en maanden meer over deze cultuurverschillen uitleggen. Het zijn toch dingen waar ik de komende tijd tegenaan zal blijven lopen. (De lengte van een cultuurschok kan variëren van een paar maanden tot een paar jaar.)

 

Onder dit alles gaat het nog steeds goed met mij persoonlijk. Mentaal en emotioneel gaat het prima, in geestelijk opzicht moet ik veel bewuster tijd zoeken en apart zetten met God. Bid daarvoor alsjeblieft. Ik merk dat het meer dan noodzakelijk blijft dicht bij Hem te zijn! In lichamelijk opzicht heb ik simpelweg meer slaap nodig.