Kinderlijk eenvoudig

Prijs de Heer, ik heb WERK. Ik geef Engels aan 5 en 6 jarigen. Hoewel ik nog flink wat ervaring moet opdoen (ik heb niet eerder met deze doelgroep gewerkt), geniet ik volop.

De kinderen komen naar me toe om te knuffelen, anderen willen met me spelen en er is eentje die me wil slaan. Ook schattig... In het begin was ik nog nerveus, maar kinderen zijn eigenlijk heel erg makkelijk. Ze nemen je gelijk in vertrouwen en storen zich er niet aan als je een keer een fout maakt. Bovendien zijn ze speels en bijna altijd blij, het is moeilijk om sjacherijnig te blijven wanneer je in de klas komt. :-D De leermethode is van te voren helemaal opgezet en erg leuk. We laten ze liedjes zingen en dan springen en dansen ze mee. Zijn ze dus nooit stout? Ja, soms, dan moeten ze sorry zeggen. En ze zijn vaak ERRUG druk.

Voor degenen die ervaring met kinderen hebben schrijf ik waarschijnlijk niets nieuws. Het grote verschil is natuurlijk dat je alleen in het Engels met ze communiceert (met een klein beetje Indonesisch). Cultureel is er denk ik ook weinig verschil. Een ding dat wel heel erg apart is, is hoe de onderwijs-assistenten met het werk van de leerlingen omgaan. Als de kinderen hun werk niet kunnen of willen doen, dan doen de klassen-assistenten (die Indonesisch zijn) het voor ze! Dit doen ze, om de kinderen een negatief gevoel over zichzelf te besparen. Typisch Indonesisch om fouten te bedekken. Dat is nou eenmaal deel van hun vriendelijkheid.

Mijn collega's zijn ook tof. Mijn baas is overtuigd christen, een mede Engels lerares ook. De onderwijs-assistenten zijn erg vriendelijk. Een is moslim, de anderen weet ik niet.

De Heer wist precies wat ik nodig had. Door de kinderen leert Hij me om minder kritisch naar anderen mensen te kijken, om wat minder serieus te zijn en meer bij het moment te leven.

Gbu!
A